مبارک بادت این روز جهانی
                                  که نوشیدی شراب زندگانی

بدنیا آمدی لپّت تپل بود
                                   ولیکن معده ات همواره شل بود

عمو،خاله،مامان،دائی و عمّه
                                   بگفتن تخته اش انگار کمّه

ولی بخت زمان گردید یارت
                                    همان تخته، بشد بازار کارت

که هم هالو و هم استاد گشتی
                                    به چشم حاسدانت خار گشتی

اگر چه "پیچ" ام و روده درازم
                                    ولی ترسم قضا گردد نمازم

خدا یارت بوَد ای دوست جونی
                                    ایشالا تا ۱۲۰ سال بمونی